چکیده

فرسودگی هیجانی، نه تنها به کارکنان بلکه به سازمان نیز آسیب جدی وارد می نماید. بنابراین، توجه به عوامل تأثیرگذار بر این متغیر به منظور کاهش این آسیب، ضروری است. اما از آنجا که بسیاری از بنیان های نظری به تأثیر هیجانات و گرایش های کاری کارکان در فرسودگی هیجانی آنان اذعان دارند، پژوهش حاضر به بررسی تأثیر دو متغیر یاد شده به عنوان ارزش، بر فرسودگی هیجانی کارکنان پرداخته است. در این راستا کارکنان شاغل در بخش آموزش دانشگاه فردوسی مشهد، به عنوان جامعه آماری، انتخاب شدند و داده ها با استفاده از پرسش نامه جمع آوری شد. بعد از تجزیه و تحلیل داده ها، شاخص های برازش، مدل پیشنهادی را مورد تأییدد قرار داد و نشان داد که الگوی ارائه شده برازش معتبری دارد. از میان سه مسیر موجود در الگوی ارتباطی، تنها ضریب مسیرهای گرایش ارزشی به کار و فرسودگی هیجانی، معنادار برآورد شد و مشخص شد که گرایش ارزشی به کار، اثر منفی بر فرسودگی هیجانی دارد. این یافته برای تصمیم گیرندگان دانشگاه، بسیار ارزشمند خواهد بود و آنان را به اتخاذ سیاست هایی در راستای تغییر نگرش کارکنان به کار، به عنوان ارزش، ترغیب می کند. علاوه بر آن، نبود ارتباط معنادار میان تنظیم هیجانات و فرسودگی هیجانی، از دغدغه های سیاست گذاران در زمینه تأثیر مثبت تنظیم هیجانات بر فرسودگی هیجانی خواهد کاست.