نوع مقاله : پژوهشی (با رویکردهای کیفی)
نویسندگان
1 دانشگاه تهران
2 دانشگاه امام حسین(ع)
چکیده
چکیده هدف اصلی این پژوهش طراحی مدل فرایندی برندسازی شهری برای کلانشهرهای ایران است. این پژوهش از نوع کیفی بوده و با استفاده از تئوری داده بنیاد انجام شده است. در این پژوهش با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند و تکنیک گلوله برفی تعداد 17 نفر از مدیران شهرداری و اعضای هیأت علمی رشتههای مدیریت دولتی، مدیریت بازاریابی، مدیریت سیستمها، مدیریت استراتژیک، مدیریت شهری، برنامهریزی شهری و جغرافیای سیاسی که دارای تجربه در حوزه مدیریت شهری هستند مورد مصاحبههای عمیق نیمهساختاریافته قرار گرفتند و سپس دادههای حاصل از آنها از طریق کدگذاری باز، محوری و انتخابی تجزیه و تحلیل شد. یافتههای پژوهش نشان میدهد تعریف جایگاه مدیریت شهری در نظام برنامهریزی کشور، آمایش سرزمین به منظور تعیین تقسیم وظایف شهری، تغییر دیدگاه نسبت به برند، کاهش رانت و افزایش فضای رقابتی و ظرفیت علمی، مطالعاتی و اجرایی شهرها از زمینههای علی برندسازی است. همچنین منابع مالی و اجتماعی شهر، محیط سیاسی و نهادی مساعد و نیز دولت تسهیلگر جزء شرایط مداخلهگری است که حمایت یا عدم حمایت آنها نقش تعیینکننده در موفقیت یا عدمموفقیت برندسازی شهری دارد. در این پژوهش افزون بر بررسی شرایط علی و مداخلهگر، فرایند برندسازی شهری کلانشهرهای ایران و ویژگیهای آن در طول تحقیق استخراج و ارائه شده است. همچنین پیامدهای برندسازی برای کلانشهرهای ایران نیز مورد بررسی قرار گرفته است.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
A Process Model of Urban Branding for Metropolises of Iran
کلیدواژهها [English]
Azevedo, A. (2005). CITIES AS BRANDS: PLACE MARKETING AS A DEVELOPER. ISCTE.
10 Kavaratzis, M. (2009). Cities and their brands: Lessons from corporate branding. Place Branding and Public Diplomacy, 5( 1), 26–37.
Kotler, P., Hamlin, M.A., Rein, I., & Haider, D.H. (2002). Marketing Asian Places. Singapore: John Wiley & Sons.