نوع مقاله : پژوهشی (با رویکردهای کیفی)
چکیده
چکیده از جمله مشکلات رایج در بسیاری از سازمان‌ها، نرخ بالای ترک خدمت کارکنان، به خصوص در کارکنان تازه‌وارد است. از این‌رو مطالعه رابطه فرآیند اجتماعی شدن که به طور مستقیم کارکنان تازه-وارد را تحت تأثیر قرار می‌دهد، با گرایش به ترک خدمت، به عنوان مهم‌ترین عامل پیش‌بینی کننده ترک خدمت، می‌تواند مفید باشد. بدین منظور، پژوهشی به روش توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه مورد بررسی ما در این پژوهش عبارت از «کلیه کارکنان تازه‌وارد شرکت‌های غیردولتی ایرانی فعال در صنایع بالادستی نفت با سابقه همکاری حدبیشتر دو سال با شرکت مربوط» بود. نمونه پژوهش به شیوه هدفمند از بین 6 شرکت غیردولتی فعال در صنایع بالادستی نفت انتخاب شد. ابزار بررسی، عبارت از پرسشنامه اجتماعی شدن افراد تازه‌وارد هائتر و همکاران (2003) و بخشی از پرسشنامه گرایش به ترک خدمت موبلی و همکارن (1978) بود. پایایی ابزار از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد که به ترتیب برای پرسشنامه اجتماعی شدن 950/0 و برای گرایش به ترک خدمت 917/0 به دست آمد. تحلیل داده‌ها به وسیله مدل معادلات ساختاری و آزمون همبستگی اسپیرمن انجام شد. نتایج بیانگر وجود رابطه معنادار بین اجتماعی شدن و گرایش به ترک خدمت است. هم‌چنین، داده‌های گردآوری‌شده رابطه معنادار دو به دو بین مولفه‌های اجتماعی شدن را تأیید می‌کنند.
)